Couscous & Kunst

He lieve allemaal!

Hier spreekt Fatima. Echt, ik zal maar eerlijk bekennen: ik lijk sprekend marokkaan en zelfs in de categorie-Fatima. 80% vd Marokkanen denkt dat ik Arabisch ben en de overige procent meestal Spaans.

Maar goed, nogmaals kei bedankt voor alle fijne berichtjes! Super leuk om van jullie te horen!

Hoe is het daar in t Nederlandse?
Hoop dat alles goed gaat en dat jullie ondertussen ook mogen genieten van een lekker zonnetje!

Hier gaat alles goed!
We hebben een aantal geweldige dagen achter de rug in het mooie en rustige niet-toeristishe Azemmour, het afschuwelijk-lelijke-commerciele Cassablanca en het zeer relaxte Rabat. We zijn sinds gisteren gestrand in het hele vette kunstenaarstadje Assilah!

In Azemmour werden ze zeer hartelijk ontvangen door een man, Mohammed (wie anders hihi). Hij regelde voor ons een klein hokje; wat gewoon het huisje van een vrouwtje was!
Zij werd eruit gezet en wij mochten er slapen en het geld deelden ze samen. Ik voelde me best schuldig maar ze waren ons juist erg dankbaar, dus dat stelde gerust.

Mohammed heeft ons helemaal rondgeleidt door het oude Portugees beinvloedde dorpje en laten zien hoe hij met een houten machine achtig iets sjaals, kleden, tassen, enz, weeft. Echt heel vet. Uit beleefdheid hebben we iets gekocht....en dat hadden we geweten! Hij was ons zoooooo erg dankbaar (zijn weekloon was binnen) en we werden uitgenodigd om savonds couscous bij hem te komen eten!

Om 8uur savonds werden we verwacht en om half 12 kregen we de couscous haha. Erg gezellig en flink gelachen. Met zijn allen zittend om een grote schaal couscous met groenten en gewoon graaien, couscous ballen rollen en eten. Het was echt een heel mooie geweldige ervaring!
Zo`n dankbare en vrolijke mensen. De volgende ochtend werden we zelfs weer uitgenodigd voor de lunch!
Met zijn allen zittend om een pannetje gebakken ei met komijn en samen in een kring met je brood er stukken ei uit graaien haha.
Echt, Mohammed zorgde zo goed voor ons & en we zijn een warme herinnering rijker!

Nu dus beland in Assilah.
Assilah is echt tot nu toe voor mij DE plek. Er hangt een hele relaxte ongedwongen sfeer.
Ik wilde er perse heen omdat dit stadje bekend staat als City Of Arts. Het kent meer als 50 kunstenaars, vijf gallerien, verschillende kunststudios en expositieruimtes.
Elk jaar vieren ze er de Moussem (Internationaal Cultural Art Festival) en laat dat nou net nu wij er zijn ook zijn! :D

Echt gaaf! Overal in de Medina staan de witte muren vol met Wall-Paintings! Ik ga helemaal uit mijn dak, echt vet!

We hebben gisteravond meteen 3 relaxte kunstenaars ontmoet! Iets ouder als onszelf, erg vrij en eentje echt helemaal gek. Hij heeft me al 20x proberen te versieren maar tevergeefs haha. Hij roept ook de hele tijd: Ghhaaaaaaaa!!!!! Echt apart....In ieder geval wel echt super leuke lache lui! Gister met zn allen wat gedronken en muziek geluisterdt.

Omdat ik ook een kunstenaaresje ben mocht ik vandaag van een van hun (Rabie) een muurschildering maken bij hem op het huis! Vet! Ik had erg veel bekijks en ik was binnen tien minuten famous daar! :D
Het was welliswaar het lelijste ding dat ik ooit in mn leven heb gemaakt (vraag maar aan daan) maar hun vonden het geweldig haha.
Achja, het was in ieder geval echt kei & kei leuk om te doen!

Wel echt moeilijk en sneu om te zien is dat ze in Marokko over het algemeen zo erg arm zijn. Echt niet normaal. Mensen die over straat kruipen met gezichten alsof ze 200 jaar oud zijn, overal wordt gebedeld door kinderen en ouderen, huizen zonder water, alles verstoft, verrot, de mensen leven op straat en zitten overdag een beetje te hangen onder boompjes of tegen muren, de hygienne is vaak ver te zoeken maar voor hun is het allemaal heel normaal. De meeste kinderen gaan hier niet naar school en zijn savonds laat nog actief water aan het sjouwen, aan het spelen in de speeltuin, gewoon wat aan het hangen of om geld aan het vragen bij touristen.

Foto's maken is soms een beetje moeilijk omdat de Islamiten niet afgebeeld mogen worden volgens het geloof. Ik vind het daarom erg onbeschoft om steeds met mn fotocamera rond te lopen. Desondanks hebben we ondertussen een paar aardige kiekjes.

Genoeg gekletst. Nu snap ik pas hoe moeilijk het is om zo,n reisverslag kort te houden haha. De rest van de verhalen bewaren we voor de thuiskomst!

Fotootjes volgen nog een keertje (waarschijnlijk per mail)

Het ga jullie goed!

Liefs X
ons

P.S. Mijn mobiel doet het hier niet, dus smsjes kan ik helaas niet lezen! Mocht het dringend zijn dan kun je altijd daan bereiken.